Âmin Alayı Şiiri - Yusuf Özdumanlar

Yalnız bir dağın bakışlarında,
Akşamın git gel nöbeti,
Kalbim göğsüme vuruşlarında,
Heceler ismimi mühür gibi.
Bir gün işte böylesi,
Bir gün doğdum yiten gün ile,
Burnumun direklerinde servi.

Ne korku duydum ne keder,
Ufuklarımda denizlerin eşiği,
"Yüzeceksin" dediler.
Baktım aynalarda Âmin Alayı,
Damga damga işlerken karayı,
Çıktım kapalı kapılardan,
Dumanlar işlerken havayı.

Vurdular, tekrar ve tekrar,
Vurdular ıssız her anda, kindar,
Ay ışığı gölgeler doğurdu,
İnsan oldu kuklalar.
Bir ayak divanında mevsim,
Kararsız serdarı ile vehmin,
Ardında büyüttüğü martılar...