Amel Defterime Şiiri - Mehmet Sedat Kurt

Birileri dertli olmasın diye değil, birileri gülsün diye de
değil, bu vuku bulan kalem izleri…
Zihne düşen gönüle gider, orada duyguyla buluşur.
Mevzu bundan ibaret…
Nezih ve pak…
Neticede gönül bu, söz geçmez kalemine…
Kimin okuyacağı belli olmaz ya da kimin misafir olacağı
bu hayata…
Nasip!
Samimi olsun yeter, birileri misafir olur elbet…
Açık kahverengi sayfalara kazınan, karanfil kokulu bu
izlere…
Yolunda sabit kal, dosdoğru ol, gerçekten vazgeçme…
Sen;
Hayırla kal, amel defterim…