Amed Şiiri - Bekir Güneş Ademelik

AMED
Amed, kadim ve kutsal şehrim, yıllandıkça güzeleşen ve güzeleştikçe yılların anasına avradına meydan okuyan, hep mağrur ve hep mahsun ama bir o kadar da başı dik ve kesilen başların daha gür çıktığı olmayan ülkemin gayriresmi başkenti, Lè Amedè dıl amedè can Amedè

Özgürlük aşıkları senin dağlarında mecnun senin dağlarında ferhat oldu,senin dağlarında buldu kadınlar cenneti ayaklarının altında. Ve cehenem oldu kurtlara çakallara Diyarbekir kalesi.

Seni işgal etmek isteyen haçlı ve haçsız seferleri yapıldı defalarca ama sen inadına direndin Diyarbekir, sen Mehmed`inle direndin sen Mir Bedirhan`ınla direndin, sen Leyla ile sen Beritan`ın intiharıyla direndin, yine diren ha Diyarbekir diren.

Dicle ahenkle dans ederken ve Karacadağ yetim keklikleri korurken gözünü kan bürümüş avcılardan, nice yiğitler kurban oldu sana, nice Berivan`lar kızlıklarını sende gömdüler toprağa. Sen bakirlerin diyarı Amed, sen Yetimlerin diyarı Amed, sen mazlumların diyarı, lè Amedè dıl amedè can amedè.