Amca (Zaman İçinde) Şiiri - Zafer Yazıcı

Vaktin sınırsızlığı içinde kaybolurken,
Daha çocuktun o zamanlar,
Ve çocukluğun saflığında,
Hayaller ve umutlar hep vardı,
Senden ve bizden habersiz! ..
Yıpranmış bir fotoğraftan çıkar
Anılar gibiydi yüreğin, kendine has!
Eski ve yalın! ...

Zamanın adı sende mi gizli?
Yoksa, hala geçen yıllara rağmen,
İnadına seni dik tutan ayaklarında mı?
Söylesene be amca,
Pamuk şekerlerin hala eskisi gibi taze mi?
Senin o yufka yüreğin hala, eskisi gibi
Merhametli ve sevecen mi? ...

Amca?
Yoksa uzaklara dalıp giden gözlerin,
Seni bu sahil kıyısında yalnız mı bıraktı?
Yoksa o sakallarından süzülen
Senin göz yaşların değil mi?
Peki seni bu kadar üzen,
Terk eden gençliğin mi?
Yoksa hala hayallerinde
Eskiden beri canlı tuttuğun
Zamanın sana bir oyunumu
Bu dizlerindeki sızı? ...

Ne oldu amca?
Yorgun hayvanının su başındaki
Mahzun haline mi acıdın?
Yoksa,
Yıllardır seni sırtında taşıdığı için
Artık azat mı edeceksin onu?
Ya yıllarca seninle yaşlanan o yollar,
Çok gerilerde, göremeyeceğin kadar uzakta mı kaldı?
Yoksa sen hala;
Bir sur gibi yada köhne bir evin
Zamana karşı yenilmemek için direndiği gibi mi
Direniyorsun ve inat ediyorsun hayata karşı? ...

Yada artık hayata yenilmenin acısıyla;
Sadece geçmişine, çocukluğuna mı
Sığınıyor, medet umuyorsun?
Gözlerinin önüne gelen bu parıltı ne peki?
Suyun ışıltısı mı? Yoksa?
Yoksa yağmur damlaları mı seni
Bu kadar içten ağlar gibi gösteren? ...
Bir de sudaki yansımana bak amca!
Nasılda yorgun ve bitkin gözüküyor değil mi?
O zaman boş ver be amca!
Suyun sesiyle ruhunu dinlendir artık!
Tıpkı gözlerinin önündeki çocuk gibi! ...