Amazon kadının soğuk göz yaşları

Amazon kadının soğuk gözyaşları

İçimdeki arsızlaşmış aç ve doymayan çocuğu tokatlarım:

Yeter ama yeter!!!!

Bu kadarını yapabildim, yeter…

Ellerimi yüzüme yamarım, dizlerimde yüzüm.

.

Çocuk elindeki balonu kaçırır, sönmeye başlaması yakın

Bir dut ağacına öylesine asılı kalır ‘uçanbalon,’ çocuk bakakalır

Bir eli annesinin eteğine sığınırken minik parmakları sıkıca, gözleri

Gökyüzünün önce maviliğine, maviyi içip şişmiş bulutlara takılı kalır

Geri çekilir gözleri istemeden, merakla olacakların umutsuzluğu,

En ince dala tutunmuş balon

ufukta esiverecek ve sırtına yaslanıp kaçabilecek esinti telaşını bakar

Gözleri iki sonsuzluğun en yakınına, önce ipe, sonra bulutlara takılır, balon çaresizce onu kurtaracak rüzgar arar, çocuk esintiden önce

Annesinin eteğine gözlerini kapatıp yeniden doğduğu dünyaya sokulur;

Ve geri dönmek istediğini düşünür.

Çıplak üşüyen, ürperen, yalnızlaşan, terkedilmiş annesizlik kaplar yüreğini;

Gözleri,

aceleci,

tüm kareleri hayatın o anı, ışıklarını renklerini, göz kaplarında saklar

Yeniden sarılır annesine, bu kez bu kez gözlerine yüklenir o anlar

Balon minik elinde kaçıp gittiğinde beri hala dut ağacının dalında,

Bir gökyüzü bakar bir de birazdan çok uzaklara gidecek

Balonuna…

….

Dut ağacına takılı beklerken balon;

Boğazıma sarılı, beni hayatta tutan, içimdeki havayı hapseden,

İpim,

ya koparsa,

ya esiverirse beklenmeyen rüzgar.

Çocuk ağlar, susmayan seslerin perileri

Balon çaresiz ürperti yüreği, ya rüzgar, ya da..

Çocuk ağladıkça ağlar, balon panikler, içindeki hava eskir.

….

Yeter çocuk sus artık, ağlama ölüme, kaç ipler dolandı boğazıma,

Artan nefesimi değil, tüm nefesim sana…

Bak içimdeki çocuk, sana ne haylaz ne de balonuna…

….

Offff, offf Allahım offf…

Nasıl anlatsam sana bunları çocuk?

Ağlaman boşuna, nefesimi sana veriyorum

Ağlama…

…

Bak,

Ne dersin,

Bitirelim mi bu savaşı, her cephede sürekli kaybettik, düşün dut dalında sönüyor balonun

Çemberimiz sürekli daralıyor, ki ben, emeğim, sen, ve ipi zamanın
Sen ağlayıp eteklerimden çekiştirdikçe, ben ufuk çizgisindeyim

Gördüklerim savaş meydanındaki kahramanlar değildi, hizalandım

En zayıf, en çaresiz kadınları avlamaya hevesli canavarlar ordular kurmuşlar,

Avlanırlar, hep kirli bakışlarındaki iğrenç gülümsemeleriyle, en zayıflar nerede?
.

Kaybedilmiş bir savaşın sol göğsü oldum hep kesili, yayım gerili

Hedef sırtıma dolanır, okum boşluğu deler geçer, ıskılarım nedendir

Bilirim, en kötüsü bile nefes alıyor, bilirim atmayan kalplerinde huzur yok

Belki derim belki, ya hala yaşam belirtileri varsa o bedenlerin,

Selamlarını alırım, eyvallah…

Sonra en zayıf bir ceylan, ovada sakince yayılan,

Ormanlara gizlenmiş silahlar, bir tetik yakını nefesim

Savunmasız…

…

Sol göğsüm yaralı, sağ göğsüm kadın hala, saklan eteğime, saklan bana,

Artık yapma,

lütfen,

yoruldum,

yüzündeki umudu sil!

Benim silecek ne gözyaşlarım kaldı ne de bulutlardan arta kalan mendilim.

Ağlama büyü artık, büyümelisin, kirlenmelisin, pislenmelisin

Ben öyle ayakta temiz kaldım, balonun dut ağcında bırak asılı kalsın,

İnan bana o

sönecek;

Sönecek, tıpkı bendeki ateşten suya değip, sonra soğuyan gözlerim gibi…

Ne yazık ne yazık ki sönecek… içimde nefesimi sana sakladım

….

Kaç yaşamlar söndü ruhumda kaç yaşamlar doğamadı, doğdurmadım çünkü izin veremezdim; izin vermedim

Tekrarlayan güvenli sığınağımdaki zamanların hazinesine gel saklan, oyunlar oynayalım, tıpkı benim her gün nefes borcu emek çalıcılardan çaldığım; emeğimden arta kalanları, bir kahve sigara molası fazladan birkaç dakika… onun bile hesabı var bende.

…

Anlar, sızı, en keyiflisi belki, ama lütfen huzur içinde rahat bir uyku…

Acıktığımı, aç olmamdan değil, sürtük zamanın eve gelişinden anlarım; bilirim her akşam beni bekler, yarın için beni yedirip içirecek, uyutup hazırlayacak, yine gri binalar aşıp milyonlarca aç yüreği doyurmam gerekecek, ama bitmek bilmez sorular sorular soracaklar, diyecekler, ben sordum o öyle dedi, benim suçum yok, o öyle dedi, sorumlu sorunlu sorular sorular… içim dolar dolar dolar, o an güneş beni çağırır; bir yudum kahve, bir soluk sigara, gökyüzü ne kadar maviymiş, kışın ne kadar kasvetli ve gri, aklımda daha dışarı çıkamadan, demek ve avutmak için beni yüreğim.

En acısını yüreğim sorar.

…

Gelirim evime

Soğuk, ısıttıkça daha soğuk, tatsız, tat aramazken bile daha tatsız, gün yüzü görmeden insanın en pis elinin değdiği genlerine hasret pişmiş pirinçler mideme hızlıca iner,

tatsız ve doyurucudur, çünkü yarına emeğimi bekleyenler

beni hep tok bekler

içimdeki çocuk, sana belki çok kızgınım

ama

sen bilemezsin,

daha güçlü verebilmek adıma emeğimi, beynimi, enerjimi,

bilemezsin, ne içip ne yediğimi…

…

sızlanıp istiyorsun, bağırarak ey özgürlük!

Sürekli okulda defterine, odanın duvarlarına

Yazar durusun, ÖZGÜRLÜK!

BENİM GÜLLER ÜZERİNDE YATTIĞIMI SANDIN HEP?

Bir gün öncesi sürtük zamanın içinde saklanmışım zaten, musluğumuzda su

Hala elektriğimiz yanıyor, dolapta karpuzumuz, kedilerimiz…

BAK İŞTE YAŞIYORUZ.

….

İsteme benden

Her gün isteme ,

denizin maviliklerini, sorma artık boğazına sarılıp hesap soracağım zamanı ne zaman oklarımla vuracağımı.

İsyan edemem, nere gidebilirim, lütfen zamanı öldürmemi isteme!

Sus artık sus, ne olur…

Bak birlikte nefes alıyoruz, soğuk pilav içimdeki tükenmiş enerjiye ateş veriyor,

Deme bana, anlatma, inandırmaya çalışma, uyandırma beni bana karşı

Savaşacak gücüm kalmadı, sen, içimdeki kendim, gün boyu emeklerim

Sen içimdeki çocuğum, biliyorum çok sıkıldın ve hiç büyümedin, büyüme, içine saklanırım bende belki seninle.

…

Dinle beni:

Bunca zaman nefes aldık, başka dünyalarda kuşlar uçarken kanatları denizlere değermiş, rüzgar deniz kumlarını öğlen sıcağında göğe savururmuş, çam ağaçlarının kokuları rüzgarlara binip gelirmiş…

Sıcak kumlar serin deniz, vahşice bize bakan güneş.

Seher yeli otların üzerinden şiirler söyleyerek uçarmış,

Yalan!

Köpekler sokakların, kulakların de köle etiketi olmadan dalga geçermiş insanlarla,

Sabah kahve ve sonrası, Kibele’nin sağ memesinden süt bekler herkes

Biliyorum, tükendim artık, sütüm kesilmek üzere,

ama lütfen sus…

Ben istemez miyim çıplak ayağımın beni omuzlarımın üzerine çıkarmasını

İstemez miyim gri binaların arasında işe giderken zamanın olmadığını

Şarkıların başlayıp bekledikçe başlayamadığını

İlk sıcak kahvenin sabahın ilk ışıklarıyla

kahvaltılarından yeni dönmüş

Dedikoducu kuşların, öğle uykusu öncesi,

Sen nerede uçtun, hangi tohumlar daha lezzetliydi,

Su nerede, Serin miydi yemlendiğin topraklar…

Hangi serçenin panik omuzlarına baktın?

Ağaçlar sanki kuşların dedikodu senfonisi

Kuşluk vakti…

….

Kuşluk vakti kahvemden ilk yudum,

Düşlerim, bir mola öncesi, kaçıveririm

Zaman beni çalırşırken hep unutur

Çabucak geçiverecek birkaç yudum kahvenin

Sigaranın nefesi…

Aklım işimde, aklım tüm gücüyle işimde,

Bir de serde…

Aklım beni uyandırır, güneşe daha merhaba bile diyemeden

Serde, bambaşka bir yerlerde…

…

Ne kuş sesi ne güneşin haylaz ışıkları

Öylece düşüveririm kavgaya, bir gün daha

Bir gün öncesinin tekrarı sürtük ip dut dalında

Kopacakmış, balon uçacakmış, kaçacakmış esintiymiş…

Birlikte bir kuş kanadı gidemeden düşecekler hiçliğe.

Hakan Karaduman