Amatörce Karalama Bir Aşk

adamakıllı manyaktım kırıntılarında sıcaklığının
tanıdık acıların gölgesinde devleşiyordu çocuksu yalnızlığımız
çapulculuğumun duldasında beklerdim teninin sıcaklığını
cenaze törenleri gibiydi buluşması sakar bakışlarımızın
bir ölünün ardından dua edercesine sevda sözleri cahil kafalarımızda
adliye koridorlarında turlayan mahkumlar kadar mırıldanmalı
ve acemiydin kollarımın arasında
bomboş bir defteri andırırdı bakireliğin
doldurmak isterdim sayfalarını yaşam birikimimle
günlük tutma isteği yakardı ellerimi
büyük işlere kalem oynatmalı dercesine
lüzumsuzluğun yüzü suyu hürmetineydi küstahlığım
neremde dünya bilemem içim dışım mahkum yeni sayfalara
belediye otobüsünde dudaklarımla buluştuğun yerde mi ki? ! ...
yol yordam bilmezim
beceriksiz
yanlış kanılarımın yanlış karalaması
serseri yabanlığında alaturka hüzünlerin
yoktur yordamı
sanrıların ötesinde gecenin tanıklığı
bir yakamozun sahte ve oynak ışıkları gibi
karaladım seni yüreğime
akordu bozuk bu kırılgan bestemizin
rast makamı dillerinde kendini bilmezim
sen şimdi gülüşlü gözlerini ayırdın bir de yoksulluğumdan
karalama aşk bu diyorum amatörce samimi
nasılsa bensizliğinle de seviyorum ya çıkmayışını yoluma
sen yerine acılar yolumun üstü
sınırsızlığımda başıbozuk
kendini bilmez kapanmaz yaralı