Amasya Şiiri - Dursun Özden 3

amasya çığlığı

andımız şanlı miras amasya; utku-ufku ileri, önasya-derinden
‘su başında durmuşuz’ sümerli-sürmeli gelin ve ben, yerinden
suyun şavkı eser yüzümüze; bana, elma güzeli kıza, serinden

yaşam bimarhane-tımarhane, suyun ritmi, müziği şifa, bilimden
samsun'dan önce ve havza'dan sonra, düşman takipte-geriden
o, aşkın tarifini yaptı, tarihini yazdı ve deli ırmak yeşerdi-yeniden

ey! ata, tamim yolladı, anadolu kurtuldu; bir zalimden, bin faniden
amasyalı ferhat, o dağları deldi ve aşkı şirin'e, bir öpücük su verdi
fırtına tanrısı kıskançtı, aşkla o dağlar-dağlara selam durdu-aniden

iki geçeli tek kapıdan çıkan el-aşık, 'gökyüzünde turnalarla' barışık
ve bu çığlık, içten-yürekli; 'amasya evleri ardıç direkli' sevisi ak-ışık

elma yanaklı başkan, hüdavent aşkına, şehzade sevdası karışık, yitik
gönlü güvercinli önasya güzeli-selin’le amasya sevindi-emek başı dik.

dursun özden