Amasya Şiiri - Nuh Comba

Ne Ferhat’ı kalmış ne de şirini
Öksüz bir vadiye dönmüş Amasya
Kader sürgün etmiş nazlı birini
Kahrından deliye dönmüş Amasya

Ararken gözlerim ırmak boyunda
Dalıp kaybolurum sevda suyunda
Ne bir menendin var ne de huyunda
Neşeyi, huzuru gömmüş Amasya

Asırlardan beri coşan ırmağım
Sensiz kalem bile tutmaz parmağım
Seninle örüldü burda aşk ağım
Yanan ateş gibi sönmüş Amasya

Artık hayallerde kaldı sevdalar
Andıkça ismini titriyor dağlar
Surların altında derdine ağlar
Kasvet yaşlarında yunmuş Amasya

Kırıldım talihe darıldım bahta
Felek hasret koymuş vuslata, ahta
Hayaller sayende kaldı ervahta
Meğer son faslını sunmuş Amasya

Nuh Comba
HeceliYorum