Aman Şiiri - Adem Üren

fen ile açlığı aynı derecede yıkayan
ve yumruğu sadece yuhalamaya yetkin bir sevdadır ağzı
tetikte vakitli vakitsiz çağrılan kurşun bakışlıymış
ağacı ormanda değil
bahçesinde sürgün türkülü severmiş

hiç gülmemiş duyduğuma göre
konuştuğu çiçek, aldığı aynı mesaj devamlı
balkonu tanrı eteğine denk geliyorsa sevinir
lakin batıdan alıngan demokrasi.

yani küçük bir dokunuş anlamıyla
koşmanın yeni bir düzlüğü hüzün biçimini alması gibi
yıkılmış her şeyi betim sanmakla bir
suyu getirene dünyayı elemek iki
üçüncü ve son;
babamın aç karnıymış
dölün süte kavuşurken acısı.