Amalia Şiiri - Ulkar Cenger

Amalia çılgın kızı fadonun,
Üzgüde hür ve damlayan gözyaşlarını silen,
Amalia ezgin kapılarımda taa uzakta.

Nikocia badem ağaçları açan,
Yalova sevdan kimbilir ne ile tutulabilir,
Gelmen gitmenle eşitlenir her bahar.
Bir 12 eylül buluşturdu bizleri,
Kan kokan sokakları,
Bir di iki oldu geçtiğimiz, soluduğumuz yollar,
Posaidon söyle bana atlarını nerde sulardın,
Kızıl sulardı şüphesiz oluklarından sevgi akan.