Amacınız Ne? Şiiri - Muhsin Özalp

Düşünüyorum!
Bir insan, bir toplum düşünüyorum!
Duyguları dumura uğramış
Kaskatı madde, obur bir iştah!
Dizginleri azıya almış değirmen, biteviye öğütür!
Doyumsuz ve saldırgan bir vampir!
Nasıl insanlıksa, anlamadım bir türlü.

Ne fakirlik vergi,
Ne zayıflık kaderdir.
Vampirler âleminde çift anahtar çalışır.
Yasanın yamuğuna zorba çabuk alışır!

Ne ilimle ilgimiz,
Ne mânevi bilgimiz var.
İnatla kapıyoruz dünyaya gözümüzü,
Hırslarımız sürükler ardından özümüzü.
Aklımız allâme, hinlik içinde yüzer.
Fikrimiz dessaslık peşinde gezer.
Kandırarak biz bizi, ucuz zevkten uçarız.
Ağır gelir sevdalar, hep gerçekten kaçarız.
Toplumu ateş basmış, çocuk yaşlı hastayız.
Derdi dert bilmemekte, gerçekten de ustayız.
Doktor diye ortada bahçıvanlar geziyor
Kaş yapması bir yana, sirkte beyin eziyor
Kişisel çıkarlarda arıyoruz ilacı,
Güneşi param parça ediyor hoca, hacı(!)
Parçalanan doğrudan, çıkar binbir kırıntı.
İşe yaramaz elbet, içi kovuk kuruntu.
Kuruntuyla mikrobu, ederiz başlar tacı,
Ezildikçe çırpınır, inleriz acı acı!
Soyunmuşuz büsbütün insânî hasletlerden.
Bencil, amaçsız yaşarız.
Başa gelene şaşarız.

Bakın!
Bir poyraz esintisi, nasıl da donduruyor.
Yemyeşil can denizi, ölüyü andırıyor!
Korkun, korkacağınız şeyden.
Bırakın!
Bencillikleri, sığlıkları,
Duyun gayrı gökleri yırtan, canhıraş çığlıkları!
Nerede ektikleriniz?
Güneş karardı, denizler kabardı, kudurdu fırtınalar!
Kara bulutlar sardı ufku,
Yollara çöktü duman,
Köşeleri tuttu çakallar, sürüye daldı kurtlar!
Mahşerde fayda vermez elindeki pis kartlar.

Duyun inleyen insanları,
Güneşi parçalayıp bölenler!
Yaşamak, gelişmek, ayağa kalkmak istiyorum.
Yalvarıyorum size,
Sizin için, bizim için nolur!
Ayrıcalıklarınız size kalsın, tepe tepe kullanın!
Birlikteliğiniz gerek bize.
Toplanın, el ele, gönül gönüle
Ateşleyin güneşi, yaşayabilmek için!