Ama ölmedim… Şiiri - Oktay Çekal

Ama ölmedim…

Bir paravan gibi girdin hayatıma,
Sen nefesimi kesen, bir ölüm meleğisin.
Anlamsız noktalarda, sakladın yüreğini,
Gizlendin varlığımdan, bulunmaz oldun,

Nerde arasam seni, kapsam dışındasın,
Göremiyordum gözlerinin ferini,
Öğle bir kış oldun ki; bahar yüreğimde,
Sevgi çiçeklerine, ayaz vurup kuruttun

Çıkmaz yollara girdin, dönmedin,
Karanlık bir mağarada, pusu yüreğinle,
Hep hançerledin gözlerimden,
Kör bakışımla göremedim seni.

Bulutlara gizlendim, yağmurla döküldüm,
Çıkan sis fırtınasında, sürüklendim örselendim,
Kayboldum, bir rüzgârda bilinmezde gizlendim,
Yaşadım bir kartalın, sessiz süzülüşünde, hislendim.

Kör bir kuyudayım, sitemim hayata,
Bıraktım boşluğa düşemedim…
Hep bir şeyler tuttu, kaskatı bedenimi,
Ruhum patladı, her zerremde can verdim,
Ama ölmedim…

Oktay ÇEKAL
12.05.2011-12.47