Çığırsız beyazlığı buzlucam
Üstüste yağmış soğukluklar ufkunda bir yerde
Adını şehir koymuş büyük bir yalnızlık
Elden geçtikce rengi daha bir ağaran zamana muhatap
Siyahı üstüne sündüre sürükleye
En çıplak köşesinde tanjantından kaçak bir giz...
Saplandığı bakışı bulanık acılarla
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta