Ama ile Baslayan ağrılar

Ama ile başlıyo için de ruhunun gezdiği mısralar
Ama o yok, ama anlatılamaz, ama yasak
Bahanelerimin yüküne adanmışlar
Adinla bir olmuşlar
Baştan nasıl başlanır ki şimdi,
Nasıldır seni merak?

Biraz değil, aslında çok korkuyorum
Soğuktan korktugum gibi
Karanlık sokaklarda tek başına
yürümek kadar
Yağmurlu bir geceye yanlız
uyanmak kadar
Köşesine sindigim odalarda
Ne varsa beşiğini salladigim
Büyümüşler, yalnızım

Yağmurlu gecelere uyanıyorum,
Şiir yazmaya yelteniyorum
Camda hayallerini yıkayan annem
Yatağında çukurluklar, boşluklar
Benim korkularımda sen
Sırtımda hacamat dünler
Ağlayacak oluyorum
Işığı annem yakıyor

Okuyorum her satırı
Şiirlerde hep aynı kadın suçlu
Aynı acıları, aynı şiirlere pay etmişler
Kafamın içinde, üşüyen filizler
Ağlayan adamlar, yanan fotoğraflar
Kafamın içinde en çok sen!

Baş edemiyorum,
Üstüme koşar adım geliyorlar
Sarılmış her yanıma
Imdat çığlıkları bağlıyorum, imdat!
Sesimin çıkmamasına inat içime
Kaçan her şeyi beraberimde götürüyorum
Yollar tenha, sana gelmiyorlar

Benden gidiyor olması daha tuhaf
Bütün bu kayıpların
Farkediyorum
Gerçek acı insanı uzatıp, daldırmaz uykuya
Diker ayağa, sadece ağlamaya izniniz olur
İste oyle bir acının denetimimde akıtıyorum
Içimden ayıramadığım yakın zamanlı
Tüm kırgınlıklarımı