Ama Hayır Şiiri - Seyfettin Bilal Özlük

Yokluğunun acısına öyle alışmışım ki
Seni gördüğümde içimdeki acının tarifi olmuyor
Son kez bir cuma akşamıydı
Seni unuttuğumu düşünmezken
Çıkıverdin karşıma
Nehir üzerindeki çalı parçasıydı yürüyüşün
Akıntıya salıvermiş kendini
Deltaya sürüklenir gibi.
Ya ben nerdeydim o an
Su kenarında çocuk mu
Nehir içindeki kaya mı
Yoksa kütük mü
Bir kuş tüyüydüm belki de.
İçimdeki acı kalp atışım gibi doğal artık
Durduğun an canım yanıyor
Sensizliği unutuyorum
Ama hayır seni unutamıyorum...

Şimdi nerdesin bilmiyorum AMA seni arıyorum dostum...Murat'a
Bilinmezliklerdesin...