Ama Gelme Şiiri - Tezcan Bilgiç

Bakışlarını unutmayacağım yıllarca,
Sevgiyi en son onlarda gördüm...
Kilitlenip kaldıklarında gözlerime,
Sevmenin anlamını orada anladım,
Sevmenin hazzına orada vardım...
Ve şimdi onların yalanlarıyla,
Boğuşur haldeyim iki büklüm.
Dizlerim kırık,
Kalbim bükük durumda...
Sesinde kaybolduğum günden bu yana,
Sağır kulaklarım tüm aşklara...
Kalbim durağan tamamıyla,
Halim perişan ortada, öylece...
Küçükken söylendi bana
Gözler kalbin aynasıdır,
Yalan söylemez diye.
İnanmışım bende işte körü körüne,
O da yalanmış ama...
Yalan dolu bir kalbi
Gözler nasıl doğru temsil edebilir ki...
Bende kandım gözlerine
Kandırdım kendimi gülünç bir şekilde...
Sonra elim boş kaldı,
Halim nahoş,
Kalbim sarhoş sevdan ile
Kavuşmazsan aşk olur derler ya
Onlar haklı işte,
Senden uzak oldukça
Daha da vuruldum sana,
Bir yere kadar ama
Her vuruş parçaladı bedenimi
Şimdi kalbim belli belirsiz bir yerde...
Sevdam kan revan içinde...
Ama gelme,
Kalmadı takatim yaşamaya...