Ama Bu Işığı Bana Açıkla

Hayat kitaplarda yazıldığı gibi değil.
Kitaplarda her kelimenin altında başka bir kelime gizliydi.
Her yüzün altında başka bir yüz...
Böyle gider, sonu yoktur.
Geç de olsa şimdi anlıyorum.
Bu sözlerin altındaki sözler, bu yüzlerin altındaki yüzler beni aşıyor...

İçimdeki acıya bakıyorum.
İçimdeki aptala bakıyorum.
Evet, kelimelerin altındaki kelimeyi, yüzlerin altındaki yüzü biliyorum ama seni içimde hissettiğimde,
Ben sana inanırken, şehrin her tarafında bir ışık yandı.
Yollarda ve bahçelerde sürekli yanan bir ışık...
Bu hayatta her şeyi benden daha iyi biliyorsun.
O zaman seni içimde hissettiğim her an hayatı aydınlatan bu ışığı açıkla...

Yollarda, bahçelerde, evlerde gece gündüz yanan bu ışık...
Haydi, böyle bir ışığın hiç varolmadığına inandır beni.
Sen benim için bir enayisin...
Çocuklardan, sarhoşlardan, aptallardan daha kötü...
Çünkü bence dünya, insanlar, hayatlar göründükleri gibi...
Ayrıca her şeyin göründüğü gibi olduğuna inandığın için enayisin ve buna bayılıyorum...

Ama bu ışığı bana açıkla...