Ama bir bisikletim olmadı hiç

badana kokulu ilkokul yıllarımda
dut ağacına çıkıp
patlayana kadar dut yerdim
okula giden patikanın kenarında
kestane toplardım
kağıttan uçaklar yapardım okulun bahçesinde
kol saati yoktu bileklerimde
beni mutlu eden tek şey çocuk olmaktı
uzaktan kumandalı arabanın özlemiyle
geldi geçti çocukluğumuz

bir cami vardı
her gün gördüğüm

bir ev vardı
içinde kimin yaşadığını bilmediğim

bir ağaç vardı
boynuna sarıldığım

bir kız çocuğu vardı
sevdiğim

bir kuyu vardı
köyün tam ortasında

bir arkadaş vardı
çift kale top oynadığımız

ama
bir bisikletim olmadı hiç