Ama Anlayacaksın Şiiri - Tamer Arabacı

Bir sonu yok.
Yaşanacaksa yaşayacaksın.
Çıkışı yok, kader bu!
Eğer düştüyse ateş,
Sevdiğin kadar yanacaksın.

Korku dağları,
Umutları aşıyor çoğu zaman.
Bir heyecanla çıktığın yolda
Er geç bunu anlayacaksın.
Korkunç bir ağrı girecek göğsüne
Düşünürken onu
Nefes alamayacaksın.
Başın dönecek,
Hayallerini kusacaksın.
Dönmek istediğin gelecek aklına,
Unutamadığın,
Mutlu olduğun anlar..
Sustuğunda gözlerin,
Yaşanmayan yıllar
Çığlık olacak kulaklarında.
Yerinden kalkamayacaksın,
Uzak yarınlar,
Dün imkansız,
Yalnızlığın kuraklığında,
Toprağın çatlaklarında sızacaksın.
Ama anlayacaksın.

Aşk diye peşinden koştuğun,
Güzelliği defalarca yaşarken
Ölmeyi hatırlayacaksın.
Coşkun nehirler gibi deli akıp
Bir yol bulamadan
Denizlere dökülememeyi anlayacaksın.
Ve bahar geldiğinde
Tomurcuklanıp açamamayı…
Yok olmayı isteyeceksin,
Bitmeye yüz tutan
Mecalinin yokluğu içinde
Anlayacaksın zorluğunu nefes almaların.
Hüzün tadında
Akşamlar karşılayacak kapısında,
Baktığın hiçbir yerde görüp onu
Göz yaşları içinde yalnızlığına sarılacaksın.

Sonu yok,
Yollarında yürüdüğün karanlığın.
Elbet anlayacaksın,
Kaçınılmaz o son. Kader bu!
Eğer verimliyse gönül toprağın
Düşmeye görsün cemreler,
Böyle her bahar ağlayacaksın.

Öyle ya!
Seveceksin ki yazacaksın.
Zira hissettiğin kadar insansın.
Bırak sevmesini bilmeyen
Öğrenemediğine yansın.
Boş ver!
Aşkı tatmayan yürek utansın.
Üç günlük dünyanın
Boğulmak yalanlarında niye?
Sevmeler meşakkatli
Acıtıyor aşk dediğin,
Nerelere kaçarsan kaç
Sevmelere doyamazsın.
…………………
Gün gelecek,
Gün sayacaksın.
Yüreciğin bir vakit
Susmaya yakın,
Hayali belirecek,
Deryasında mazinin,
Çaresizliğinde aşk ne imiş
Anlayacaksın.

27.02.2017