Alya Şiiri - Ömer Kaan Bilgin

Kalkıp da seni son gördüğüm yerden,
Bir daha geriye gelmedim Alya.
Hüznümün rotası değişti birden,
Bir daha mâziye dalmadım Alya.

Emrine deryâlar me'mur kıldım da,
Ardından damlaya muhtâç oldum da,
Her yerden ismini, seni sildim de
Ateştâb gözümden silmedim Alya.

Azrâil her gece başımda durdu,
Hicrine ithâfen sorular sordu.
Hasretin, rûhumu zincire vurdu:
Süründüm, süründüm, ölmedim Alya.