Alvarlı Aşık Reyhani(Devam-20)

15*
Nerden bilsin dertsiz olan derdimi?
Bilirim ki; elde böyle sancı yok.
Yaratan ‘dan gözetirim yardımı,
Kederi bildiren bir ilancı yok.

Bilemedim şu dünyanın sonunu,
Giyemedim şad u servet donunu,
Akşam veren sabah alır ununu,
Bir gün de derler ki: ‘Değirmenci yok.’

Reyhani ‘yim, kızgın çölde yatarım,
Nerde dertli görsem; derdim katarım,
Gece uzun, yorgun düştü katarım,
Uyandım ki; kervan geçmiş, hancı yok.
-----------------------------
15* Aşığın herhangi bir açıklama ve yorum gerektirmeyen şiirlerinden biridir. İkinci dörtlükte bir tamlama gibi kullandığı ‘Şad u Servet’ deyimi ‘Mutluluk ve varlık’ anlamında kullanılmak istendiği halde tam öyle değildir. Zira; ‘Şad’ sözcüğü Farsça ‘da sıfat ve ‘Servet’ sözcüğü addır. Bu durumda; (u) tamlama eki kullanılarak ad tamlaması yapulnası yerinde değildir.
İkinci dörtlüğün üçüncü dizesinde anlam eksikliği göze çarpmaktadır. Nitekim; burada, ‘Buğdayını akşam veren, sabahleyin ununu almak istemektedir.’ Anlamı verilmek istendiği halde, sanki ‘Ununu akşamleyin veren sabahleyin almaktadır.’ Türünden bir anlama dönüşmüştür. Gerçekteyse; amacın bu olmadığı, bir sonraki dizede yeralan ‘Bir gün de derler ki: ‘Değirmenci yok.’ Tümcesinden anlaşılmaktadır.
Şiir hece ölçülüdür. Ölçüsü 4+4+3 ‘lük bir 11 ‘den ibarettir. Birinci ve ikinci dörtlüklerin son dizelerinde ölçü sakatlanmış olmakla birlikte, obirilerinde yerli yerindedir ve söyleyişi güzelleştirmiştir. Sazla söylendiğinde; ahenk kamufle ettiğinden aşığın bunun farkına varamayışı doğaldır.

(ALVARLI AŞIK REYHANİ isimli Araştırma-İnceleme 'lerinden > 81-82/201)
(Devam edecek...)