65 üstü hallerim benim. Şiiri - Cevat Çe ...

AH ULAN 65 ÜSTÜ YAŞIM BENİM ...
.

Bugün Pazar ., gerçi benim açımdan günün adı ve tarihi pek önem taşımıyor ama gene de bugün Pazar...
Sokağa bakan pencerenin önünde oturuyorum...
Görebildiğim kadarıyla yaşam alanımın sınırlarını belirleyen ikametgahım dışındaki dünya belki dünlerden daha sessiz....

Derin bir iç çekiyorum...
Derken sokağın başında 10-15 kişilik bir grup gözüküyor...
Birazdan önümden geçecekler...
Ve giderek yaklaşıyorlar.,.
Belli ki 40-45 yaşlarında ., kadınlı erkekli .,belki iş ., belki kendi sokakları ya da aynı apartman çevresinden ., samimiyet dereceleri yüksek bir arkadaş grubu.. Yanlarında da 8-10 yaşlarında 3-4 çocuk...

Birbirlerinin ensesine vurup., ‘enseye tokat’ diyerek 2-3 adım geriye kaçanlar., anlattıkları müstehcen fıkralara abartmanın son çizgisinde ., apartmanın en üst katındaki bebeği uykusundan uyandırıp havaya fırlatacak şekilde kahkahalar atanlar., detone., akort tutmaz sesleri ile güzelim bir şarkının ırzına geçenler ...
Yani garip mi garip bir grup işte ..

Hele içlerinden bir tanesi pencereden onları seyrettiğimi görünce bana bakarak dilini çıkarıp., ellerinin baş parmaklarını kulaklarının arkasına götürüp ., o pis parmaklarını öne arkaya hareket ettirip aklınca dalga geçmez mi...?
Ne bakıyorsun maymun demek ister gibi...

Ben de ayağa kalkıp ona ‘Maymun sensin ulan..., çirkin şey., müfteri., lobi kılıklı’...diye haykırarak söylediklerimi kendi dudağımdan okuma yöntemiyle anında çözüyorum...
Ve bir kez daha derinden iç çekip pencerenin önündeki yerime oturuyorum....
Artık o iç çekişim nasıl bir ses çıkardıysa grubun tamamı ., çocuklar dahil bir an durarak başlarını kaldırıp bana bakıyorlar...
Ve aynı havada ., istiflerini bozmadan yollarına devam edip gözden kayboluyorlar...

Ah ulan ‘65 üstü yaşım’ benim., ahhhh....
“şimdi orada olmak vardı anasını satayım”...da gösterseydim dünyanın .., enini-boyunu sokaklarda işgal günlerindeki işgal kuvveti askerleri gibi dolaşan bu çirkin musibetlere....
.,
Bugün Pazar ., gerçi benim açımdan günün adı ve tarihi pek önem taşımıyor ama gene de bugün Pazar...
Sokağa bakan pencerenin önünde oturuyorum..., anne-babasının sokağa çıkıp oynamasına izin vermeyen çocuklar gibi...
Bir kez daha iç çekiyorum...
. . .

.