Her şeyiyle özgün, bir daha yaşanmasa da olur.
Öyle bir öykü ki, bir daha okunmasa da olur.
Sarı bahardır o, elbet bizde de durur,
Sesinin en ince teline sakla beni.
Yemyeşildi içimizde ekinler sarardı, soldu.
Küçücüktü umutlarımız, büyüdü, öldü.
Gündüzler gecelere söz geçirmez oldu.
Gözüne değen ilk çiğ tanesine sakla beni.
Neler neler kaldı gönlümüzde, hepsi kırık dökük
Yarım bir makaledir hayat hep bölük pürçük
Baktığımız aynalar cevap vermiyor artık
Güneş kaplı kitaplardaki sırrına sakla beni.
Panayırlardaki menevişli zamanlar geçti.
Masallardaki devlerin kudreti bitti.
Bebeler büyüdü, roller değişti.
Bir eylül yıldızının en parlak ucuna sakla beni.
Nihat Yüksel
İstanbul, 22 Eylül 2018
Kayıt Tarihi : 11.1.2019 15:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri özel kılan ÖZGÜN isminde bir oğlum ve ÖYKÜ isminde bir kızım var. 60'ıncı yaştaki duygular böyle diye ümit ediyorum.
TÜM YORUMLAR (1)