Altmış Gün Şiiri - Fatih Gülsen

Aşk aşk diye yanıp gül bahçesi isteyen.
Aşkı sekarata düşmüş son nefesi bekleyen.
Bir elinde altmış gün..
Bir elimde gonca gül..
Canlı teraziyim ben.
Uçuruma dikilen aşka yanık bir beden.

Zaman keskin nişancı her attığını vuran..
Gün sonunu görüp yerinde sayıp duran
Uçurum vahşi timsah avını beklemekte..
Beden aşkla tutuşup inatla direnmekte.
Gün vurulup düşerken gül sona yaklaşmakta.
Timsah bu durumdan çok hem de çok hoşlanmakta.

ve son gün gelir çatar.
zaman arsızca bakar.
gün kendini satar.
beden sırt ustu yatar.
gül boşluğa bakar.
timsah avını yutar.