Altınla Sopa Şiiri - Yaşar Yaman

Biri geldi saraya,
Başladı bağırmaya:
“Sultanımı götürün,
Gösterim var, bir görün! ”
Sultan dedi: ”Getirin!
Bağırmasını bitirin.”
Gelen saygılar sundu,
Sonra işi savundu.
Çıkardı inne iplik.
Vardı bir acayiplik,
Karşıya inne dikti,
Torbadan iplik çekti.
Nişan aldı inneye,
Değerdi bir görmeye.
İpliği hızla attı.
İplik inneye battı.
İp geçmişti inneden,
Uzak bir mesafeden.
Sultan bile el çırptı.
Marifeti tam yaptı,
Sultan sordu: “Sen bunu,
Kaç yılda bu oyunu,
Becerip de getirdin,
Bize güzel gösterdin! ”
Usta dedi, “kırk yılda,
Emek verdim bu yolda.”
Sultan: “Kırk altın verin,
Kırkta deynekle vurun! ”
Usta sordu: “Sultanım,
Nedir benim günahım? ”
Sultan: “Kırk yıla, altın;
Sopaysa, kabahatin!
Kırk yılını boşuna,
Böyle gitse de hoşuna,
Faydasız işe verdin,
Kime ekmek yedirdin! ”
İnsan insanı bilsin,
Emek halka verilsin!
Faydasız ilim boştur.
Halka yararlı, hoştur.

Yaşar Yaman