Altından soylu kan Şiiri - Kpt Yılmaz Be ...

Altından soylu kan

Kralının sevgili kraliçesiydi
Doğması on bir ayı bulmuş
Anası özene bezene doğurmuştu
Kuş tüyü yataklarda uyumuş
Kutsal suyla yunmuştu
Pırıl pırıl gözleri
Yürek dağlardı sözleri
Altından bir kalbi vardı
Zarafet abidesi uzun boyu
Kuğuları kıskandırırdı boynu
Krala böylece kraliçe olmuştu
Kutsal şarabı vardı içmeye
Tahtarevanla giderdi sırçaya
Altından mıydı tahtı altında
Uzaktan bir şey demek zordu
Millete mal olmuştu iyi mi, bu konu!
Dillere destan narin burnu
İncecik beli
Ayarı iyi verilmiş belli
Som altın rengiydi teni
Bakanın gözü kamaşır
Yakardı en başta yüreği
Aşığı da boldu haddini aşanı da
Oynaşmasa da oynardı birazıyla
Kıskanç Kralın gözünün bebeğiydi
Kral altından heykelini diktirdi
Tek amacı kraliçeyi gölgelemekti
Kimsenin gözü artık onu görmeyecekti
Bolluk içindeki Kral kraliçe diğerleri
Halleri vakitleri yerindeydi ama
Tek gayeleri Tanrıya hizmetti
Kutsal adamlar da tasdik etmişti
“Soylu kanları Tanrının hediyesi!”
Onlar da bu tasdiki takdir etmişti
Takdirleri biner kese altınla iletildi
İnanmış saf kullar bulunmuş nimetti
Yoksa Kanlarının gerçek rengi belli ki!
Halktan sır şöyle gizlenmişti:
Altın kanın asıl rengi kırmızı kamufleydi!
Uçtukları! görülmemiş bir rivayetti
Çok hassastı soylu mideleri
Bildiğin her haltı yerlerdi de
Öyle her nimeti yemezlerdi
Ekmek bulamayanlar varmış
Konuşuluyormuş sağda solda
“Ekmek bulamıyorlarsa
Pasta yesinler” demişti ya
Benzer bir zamane dilberi
Mide boş olunca çeneye vurmuş
Konuşanlar susmayı unutmuş
Tutamayınca elleriyle dillerini
Sonunda bedeli ödeyen kelleleri…
Kraliçenin kendisi olmasa da
Kalbi gibi som altın heykelinin altında
Kurulan giyotin çok ama çok keskindi
Kralın emri acımasızdı ve kesindi
Hikaye burada bitti….
İbretlik kısmı ise şöyleydi:
Adamın kellesi gitmeden öncesinde
Bir iyiliği dokunmuştu bir Bilge kişiye
“Tuttuğun altın olsun” demişti Bilge kişi
İyiliğine karşılık edilen bir duaydı bu
Oysa diğeri ekmeğin derdinde
Tutamamıştı dilini. Ah keşke tutabilseydi!
Altına dönüşecekti, tuttuğu gibi dili
Kopmayacaktı boynundan kelleciği
Onun içinse bir somun ekmek som altından değerliydi
Bu hikaye tarafımdan uydurulduğu üzere;
“Kral çıplak!” bahsi; bilinen başka bir hikayedeydi
Yılmaz BEKTAŞ