Altından Bile Değil Kafesin

Altından Bile Değil Kafesin

Ağlattı beni bir kafes kuşu hep
Ağlattı beni gönlümü hatırlatan o kuş
Ne zaman baksam
Ne zaman baksam
İçimde kor sesi
Altından bile değil kafesi
O da gönlüm gibi gurbette

Gönlümü hatırlatan kuş
Kafes kuşu tükür kafesin tellerine
Sahibinin ellerine
Şu bahar gününde hakkın senin ormanlar.
Altından bile değil kafesin

Yanıyor güneş güneş sesi
Altından bile değil kafesi
Versin Allahım insaf
Kafesin tellerine
Ve o kuşu tutuklayanın ellerine

Ve dünyanın ellerine kafesinin tellerine
Farkın yok gönlüm dertlisin sende kafes kuşu kadar
Hasret ateşi yakıyor seni de

Gördüm bu iki kuşun da yıkılmış dünyası
Hasteti var güneşine
Bir suç mu işledi
O da hasret ateşinde
Yasak elma ile düşmüşüm hasret ateşine

Her sabah üzüyor beni bir kafes kuşu
Var bitmeyen yası
Gönlümün de var yası
Yıkılmıştır dünyası

Kafesler kırılmıyor
Özgürlüğe varılmıyor...
Ne o kuş kurtulur ne de gönlüm

Uçar bıraksalar bahar bulmuş uçurtma gibi
O kuş ve gönlüm
Ey sabah bahar güzelliğinde bal tadında
Olsaydın gönlüme
Ve ağlatıyor beni kafes kuşu da
Ormanlardan uzakta
Altından bile değil kafesi

Yanıyor sesi
ve gönlümün sesi
Ve hapishanede bir mahkumun her nefesi
Kurtarsın Allah
İnsaf versin kalın duvarlara korunmalı pencerelere

Uçarlar bıraksalar bahar bulmuş uçurtma gibi
her sabah ışık ışık
O güzel kuş uçar bu kafesten
Altından bile değil kafesi
Yanıyor sesi
O bu kafesten uçar gönlümse bu dünyadan

Uçarlar bıraksal bahar bulmuş uçurtma gibi
İnsaf versin Allah
Dünyanın ellerine kafesin tellerine
O Altın sesli
Altından bile değil kafesi
Ağlasın mı bu kuş
Bu kafes kuşu
Ağlasın mı
Ve ağlasın mı gönlüm
Ver Allahım insaf
Kafesin tellerine dünyanın ellerine

Sen kafeste ağlıyorsun bense bu dünyada ey kafes kuşu
Uçmak için değil kanadın senin..
Ağla
Ve ağlasın gönlüm de
Ver Allahım insaf
Kafesin tellerine dünyanın ellerine

Uçarken kuşlar
Her sabah der ona
Issız bir ev
Karanlık bir oda değil yerin ey güzel kuş...
Verirsin Allahım insaf
Kafesin tellerine dünyanın ellerine

Dünyanın elleri kafesin telleri
Gelirsin insafa
Gönlüm de bir kafes kuşu
Göğsüm de bir kafes
O da özlemli
Onda da kor gibi özlem

Kafesin tellerine dünyanın ellerine
Versin Allah insaf
Ya özgür olsun ya altından olsun kafesi...
Altından bile değil kafesi...
Ağlıyor sesi
Sesinde özlem
Sesinde hüzün gönlümün

Uçarlar bıraksalar bahar bulmuş uçurtma gibi
Her sabah öterken bu kuş
Güneş yakmış gibi
Kanlı kafesten
Haykırıyor her sabah bana
Kanlı sesle:
"Dünya hayatın insana kafes
Hani yar
Ey insan gurbettesin.."

Bırakılsın bahar bulmuş uçurtma gibi hür
Susturun ötüşü ateş yağmuru
Ötüyor her sabah
Ateş yakmış gibi
Kanlı kafeste bu güzel kuş
Ağaçlar yaprak yaprak ağlıyor
Aylardan eylül gibi

Kuşlar uçarken her sabah
Güneş yakmış gibi
Bir alev alır kafesi...
Bakışında yeşil ormanlara özlem
Berrak pınarlara özlem
Ok gibi saplanır bağrıma sesi
O kuşun
Kafesin tellerine dünyanın ellerine
Ver Allahım insaf

Bırakılsın bahar bulmuş uçurtma gibi hür
Her sabah der ona
Issız bir ev
Şu hapishane
Karanlık bir oda olmamalı yerin ey güzel kuş..
.
Dünyanın elleri kafesin telleri
Gelsin insafa
Gönlüm de bir kafes kuşudur bir mahkum bir garip
Gönlüm de dertli gurbetinde
Özgürlük hayal olmuş gönlüme
Altından bile değil kafesi
Ve ormanlar ona uzak sıla

Bırakılsın bahar bulmuş uçurtma gibi hür
Kafesler kırılmıyor
Özgürlüğe varılmıyor...
Kafesler altın olsa ne olur ki gönlüm
Özgürlüktür som altın
Versin Allahım insaf
Kafesin tellerine dünyanın ellerine

Gönlüm sen de özgür değilsin
Yaylaya varamadın ve ormanlara
Ömrün uzun olmuş neye yarar
Özgür olamamış saçlarım bile
Kafesin tellerine dünyanın ellerine
Versin Allah insaf

Bırakılsın bahar bulmuş uçurtma gibi hür
Kafestedir gönlüm de
Ağlıyor haline...
Her sabah
Her bahar
Göğsümde

Kafesin tellerine dünyanın ellerine
Versin Allahım insaf
Sesin sesim gibi
Kafesin kafesim gibi ey kafes kuşu
Kafesler kırılmıyor
Özgürlüğe varılmıyor..