Altın Adamlar! ! ! Şiiri - Cihat Şahin

Adammı sanırsın; sen her beşeri?
Binlerde birdir; gerçek adamlar!
İrtikâp ederse; biri her şerri,
Adamdan sayılmaz, böyle nadanlar!

Adamlık zor zenat; gerekir emek!
Adamlık; kemalat ve irfan demek!
Erdirmez kemale; sırf giyim, yemek!
Milyonda birdir, altın adamlar!

Araman boşuna, sinde ve yaşta!
Ak kıllar olsada; sakalda saçta!
Sanmayın münderiç, makamda güçte!
En yüksek mevkide; bakır adam var!

Diploma etiket; değildir ölçü!
Olmazsa gerçeğe; samimi elçi!
Yapışmaz çoğuna, kaynatmaz alçı!
Sureten ins çokta; nadir adam var!

Ne şöhret ne şanda, değildir kıymet!
Feyizi ilimi, çok etmez ziynet!
Mahrumdur hisseden; bozuksa tıynet!
Çöplüğü kokutur; bazı adamlar!

Tezgâhta satılmaz, olmaz sarrafta!
Marketi, bankası, yok dört tarafta!
Ne cinsler vardır, kalmış arafta!
Daima yerinde, sayar adımlar!

Bellidir yüzünden, adamın hası!
Cezp eder karşıdan, sarraf-ı nas’ı!
Olsada dağlarda, evi menfası!
Mürşittir müştaka; elmas adamlar!

Serdetmiş ölçüyü, kıstası kitap!
Merakla sorana; ediyor hitap!
Vazgeçme tahsilden, düşsende bitap!
Arıyor bu ülkem, öyle adamlar!

Örnekmi istersin; hak resule bak!
Aynadır kur’ana, yansır arza hak!
Ne halde ne dilde, yok zerre nahak!
İzinde takipçi; altın adamlar!

12.07.2007-İzmir-