Altı Yüz Şiiri - Oğuzhan Kocayılmaz

Sabah 05.59, yoldayım
Ev denen belirsiz aleme doğru
600 otobüsünde gündüzü selamlıyorum
Şoförümüz tez canlı bir orta yaş
İlk sıralarda bir amca ve bir teyze
Teyze uykuya nazır amca rüyalarda
Amcayla sırt sırta vermişiz
Dünyayı tersten katediyorum
Çaprazımda kıvırcık bir beyefendi
Arkaya topuz etmiş o
Eski aşkıma benzeyen saçlarını
Spor bir havası var ve çantası büyük
Herkesin çantası büyükde hangisine
sığabilir omzumuzdaki yükümüz?
Orta kapının dibinde bir delikanlı
Kulaklığı var her delikanlı gibi
Artık sevmiyor kimse hayatı dinlemeyi
Belki bu yüzden büyüyemiyor hiçbiri
Karşımda dolunaya düşman bir kadın
Hala düşman ama yer değiştirmiş
Gülümserken çok güzel
Onun dışında mağrur
Arkadaşı miyop bir hanımefendi
Kader ortaklığının böylesi!
İkisine yakın bir toraman
Saçları kısa hayatı uzun sanıyorum
İlgili bakışları var dünya çapında
Herkes gibi kendi dar yarı çapında
En arkanın bir önü de dolu
Sakallı bir genç geceyi izliyor
Kafası camdayken seviyorum onu
Kafası camda gözleri yolda
olan her yolcuyu seviyorum
En arkada tanımadığım komşum
Durakta karşılaştık günaydın gecesinde
Uçaklar gözlerimin önünde şimdi
Yola gökyüzünde devam edeceğiz
İlham veren kuşlar sağ olsun
Belki de her limandan meçhule
gidiyordur rastgele bir yolcu