Altı Levha Şiiri - Mehmet Taştan

Çocuk gördüm,
Ne de çok seviyordu şu serçe parmağını,
Durmadan nazlanıyor, küsüyordu durmadan
Oysa küsecek kadar uzun değildi hayat…

Bir genç gördüm,
Hiç bitmeyen ayrılık şöleniydi,
Doğdu, annesinden ayrıldı ilkin,
Okul yollarında kaybetti çocukluğunu…

Bir kız gördüm,
Uzaklardan gelecek yolcuyu bekler gibi
Yüzünün güleceği günleri bekliyordu.
Ummaktan yorgun düşmüş bir hayattı onunki…

Adam gördüm,
Yıllarca peşinden koştuğu nehir
Mevsimi geçince çağırıyordu,
Ama onda ne heyecan ne de istek kalmıştı.

Kadın gördüm,
Elde ettiklerinin hazzını sürmek yerine,
Ele geçmeyenlerin yasını tutuyordu,
Pişmanlık denizine vurgun bir leyla gibi…

Şair gördüm,
Söğütler hiç durmadan nasıl emerse suyu,
Öylece emiyordu yaşanan her duyguyu,
İstiridye karnında bir inci olmak için…

Ankara / 2024