Altı Şiiri - İsmail Akyüz

Bakıyorum ya gökyüzüne bulutlar geçiyor üzerimden
bir asi rüzgârın sürüklediği beyaz bulutlar
birden bir ışık vuruyor yüzüme içim aydınlanıyor
yüreğim ısınıyor aklıma geliyorsun bunu hiç istemiyorum
istemediğimi düşünerek kendimi kandırsam da
bu bir refleks sanki hiçbir zaman önleyemediğim
bir tik gibi gözümün seğirmesi gibi
seni anımsamaya çalışıyorum
istediğim fiziki varlığını anımsamak anıları değil
her şeyini yüzünü gözlerini saçlarını ellerini ve sesini
ama bir türlü olmuyor beceremiyorum
gözlerinin rengini hiç unutmadım ama bakışın
saçların sonra uzundu rüzgârda uçuşurdu
rengi neydi sarımı açık kahverengimi kumral mı
karar veremiyorum çok derinlerde kalmış gibi geliyor
hele yüzün boş bir ayna gibi ne düşünsem onu görüyorum
hiçbir zaman sen olmuyor ellerin ise hiç yok
her şeyin bir sis perdesinin arkasında
giderek silinen bir resimsin sanki