Alt Yapısı Olmayan Bir Şehir Gibiyim

Geçti üstümden geçti günler aylar seneler
Tahribata ugradı bütün duygu doneler
Beden yorgun duygularım inim inim inler
Alt yapısı olmayan bir şehir gibiyim
Ne zaman hüzünlensem yüreğimi sel basar
Ve ne zaman düşünsem seni
Kitlenir damarlarım
Kalbimin trafigi aksar
Hani seni düşünmeden de edemiyorum
Sen altınmısın ?
Sen zümrütmün?
Sen maden misin?
Neden gitmiyorsun?
Neden bitmiyorsun ki neden?
Sen kimsin nesin ne?

Bıraktım artık herşeyi oluruna
Gözlerin de cenneti gözlerken
İçimdeki zemheri düşler beni vurur
Vursun anasını satayım vursun n/olacak ki!

Hem sen nereden bileceksin
Şu garip yüreğimdeki Aşk’a dair duyguları
Ne sular akmak ister
Ne dereler çağlamak
Ne hayalin terk ediyor
Ne ay yüzlü cemalin
Öylesine karma karışık duygularla sardın ki tüm benliğimi
Senden geriye kalan bende ne varsa çıkmaz izi.asla.
Sanki yıkık dökük terk edilmiş virana bir ev misaliyim.
.......17.07.2011
Şiir:Resul Civcik - Ayrancı Karaman