Alpu Sokaklarında Bir Mecnun

Rastladım Alpu sokaklarında bir mecnuna
Seni kim bu hale soktu dedim ona
Ana baba yokmuştu başında
Bir zamanlar meyva imiş ağaç dalında

Yürümüş Hayat Yolunda tek başına
Dert tasa kaygı hep onda
Çeşmeler akıyor dere boyunca
İçmemiş suyundan kana kana

Derdin varmı diye sormamışlar
Çocuğa Bir İş Bulmamışlar
Etrafında Çember Olmamışlar
Hayatın karanlığında yalnız bırakmışlar

Akıllıydı ama yalnızdı
Bir Bir Boya Sandığı vardı
Aklını başına Toplamadı
Bıraktı Kendini Bir daha Hayata Sarılamadı

Gitti Hastaneye iyi oldu Geldi
Bütün Millet Ona Sevindi
Yalnız El Tutacak Biri Yoktu
İçinde Yara vardı buda bir geçiciydi