O yıllarda
Kim vurdaya gidiyormuş insanlar Ankara'da…
İşte ben,
İşkencesi bol senelerden
İhtilâllerden sonra gözümü açtığım
Ankara nın karanlık akşamlarında
Bu kadar derinden susma!
Beni anlıyorsan, hissediyorsan,
Nereden başlarsan başla susma .
Elalem nederse desin,
Üzülme gurban olduğum
Çözdüm seni sensiz yaşamayı
Ellerini hissetmeyi,
yüzlerine yüzüm sürmeyi
erdim sırrına gayri
aklımı oynatmadan
Ah bir kurtulsam son nefesimi vermeden
Gece yarıları aklımı oynatan aşkımdan,
Yüreğimden geçenleri söylerdim o zaman
Dört kollu arabaya binmeden
...
Ezberletirdim insanlara şiirlerimi
Ölüm mü yaklaştı ne
Nasıl'da özledim
Kızmanı bağırmanı
Gitme oğlum
Bıktım artık senden
Deli bu çoçuk demeni
...
Ne vakit özleminden del olsam
On altı mayıs geliyor aklıma
İyiki doğmuşsun o gün
İyiki varsın ıhlamur çiçeğim
Umudum kanımsın diyorum
Öyle delicesine düşündüm ki bu gece;
dün geceden daha derince
birden ansızın zamansızca
başladım yürümeye hayalinle
rahattım bir bir anlattım
sana neden mecbur olduğumu
Tel örgülerle çevrili arazide yine geceye doğru yolculuk başlıyor...
Sessiz bi şekilde heran ne olacağı belli olmayan isimsiz tepelerde,dere yataklarında bir....... gecesinde biz yine Sınırdayız.....
Arada duyulan Skorsky’i sesleri kobra sesleri sessizliğe derin bir anlam katıyor...
bahçedeki tank......
...sorunlu korucular...
aşık komandolar …
Her şeye herkese kızdığım bir gece
Bir ağacın altında ağlıyordum
Tütün kokuyordu ellerim
Bilsemde bu kokuyu sevmediğini
Tüm benliğimi sarmıştı hayalin
Ben diyorum ki durmadan sana:
Ben ölmesem,ellerine yüzlerimi sürsem
Kerem gibi,mecnun gibi yanmasam
Sen bana yar olsan,ben sana kan olsam
.........
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!