Alper Şirvan Şiirleri - Şair Alper Şirvan

Gönül, her dem gelmeyeni bekledin
Böylece bir ömür kaldı gidende…
Sakin bir yuvayken hep senin yerin,
Yalnızlığı seçtin kalarak bende…
Yârinin elinde kuş oldun bazen,
Bir sevgi ışığı gördün gözünde…

Ruhun yalnızlığında rüzgâra benzer hayat,
Esip geçer, insanda türlü izler bırakır.
Bir boyun eğiş önce, imânlı bir kanaat,
Sonra, hafızamıza türlü yüzler bırakır.

Can, bir sır aynasında sonsuza akan nesne,

Gel sevgili, bu gece uyuma,
Gönlümün kuytusundan bir sevda gülü der,
Yalın bir sevgi ile gözlerime gülüver,
Gel sevgili, bu gece uyuma!

Gel sevgili, bu gece uyuma!

Yalnızlığımı anlatır beklediklerim,
Gidenlerde kalır bütün umutlar…
Gökyüzünde saklı göz bebeklerim,
Tam da şimdi; ha yağdı, ha yağacaklar.

Ne varsa ey batan gün; insanın derininde,

Kalbine açılan kapıda sessiz
Büyük bir sabırla beklemekteyim.
El ele verelim gel de ikimiz,
Büyük bir sabırla beklemekteyim.

Gün müsün sevdiğim yoksa gece mi?

Ansızın gidenlerde kalır kalbin yarısı,
Uzun denen ömürler geçmez olur yalnızken…
Adeta bir gül gibi kanar kalbin yarası,
Anlamını bulamaz hiçbir sevda ıssızken…

Hep gidenlerde midir muhabbetin anlamı,

Erkek sever, kadın kaçar apansız
Ve zaman Mecnun´u diriltiverir...
Aşk denilen, yerde yatarken cansız
Kan içinde kalan yürek tükenir...

Küllerinden devşirir muhabbetini,

Güneşten de sıcak gözyaşlarıyla,
Gidene sallanır ıslanan mendil...
Ayrılık zamanı, bellidir amma,
Sızısı derinde, görünür değil…

Derin bir hıçkırık, kalır dudakta

Bir eski Türk evinin asude bahçesinde,
İlkbahar, yüreklere binbir sevdâ yüklerdi.
Esen ılık rüzgârın sevgili çehresinde,
Tarifsiz bir dinginlik geleceği beklerdi.
Etrafa yayılırken baharın misk kokusu,
Ümitleri hayata emanet bırakırdık.

Bekledim, bekledim, gözler ufukta...
Billûrdan sesinle‚ ruhuma ak da‚
Vuslatın hasreti‚ gönlünde bitsin!
Kalbime vurulmuş‚ nurdan kilitsin!
Bilmem ki ne yapsam‚ yârin olmaya! ? ...
Benimle var mısın‚ sevdâ dolmaya! ? ...