Alper Özbilen Şiirleri - Şair Alper Özbilen

Yağıyor yağmur.
İntikam alır gibi,
Hırsla düşüyor,
Bağrından evvelce koptuğu toprağa.

Yağmur yağıyor.

Sağdan baktım, soldan baktım,
Karanlıktı duvarlar,
Usulca bir kibrit çaktım.

Bilmem ben bu gece durup durup
Kaç defa bilmem

Torosların etekleri gelincik!

Az giderim uz giderim

Yol uzamassa eğer,

Ne tuvaldeydi kusur,

Ne fırçada,

Ne de boyada.

Sesin manidir
…güzel!
Sözün sahidir
…güzel!
Mevla’m eyler mi nasip,
Seni duymayı

Aydan ak, sudan berrak,
Oy güzelim!
Senin sesin.
Her bir tonu ayrı serin,
Oy güzelim!
Senin sesin.

Eskidi modern zaman.
Şimdi moda postmodern.
Peki söyleyin bana,
Kim kaldı eskilerden?

Çerçi Hasan Emmi,

Tozluyu, kirliden ayırmak lazım..


Yıllardır dokunulmamış ellerin.

Rafta duran kitap misali

Sustum!
Söyleyecek sözüm yazıda kaldı.
Dörtnala çoşarken sana,
Sessizliğin yetim şarkısıydı
Yutkunduğum ağzımda.

Kirlenirken beyaz ellerimizde
Siyahın matemi aydınlanıyor gün ağarmadan
Ve kendini gri bir çukurda buluyor tüm renkler

Bir ses,
Yankılanıyor batıdan doğuya