Alper Kürük Şiirleri - Şair Alper Kürük

Nebîlik verildiği yıllardır kırklı yaşlar
Boşuna mı demişler? 'Hayat kırkında başlar...'

Şimdi sen o yaşların basarken kırkbeşine
Niyazımız:sürmesi yaşların peş peşine...

Yaş oldu yetmiş...
Gir bir bak mezar taşlarına
Kimler gelmiş...kimler gitmiş...

İyi ki anam doğmadan bana
Uzun ömrüm için duasını etmiş...

Anti-aging denilen şimdi bir moda esen
İhtiyarlığa karşı açılan savaş neden?
Gününü gün yaşayan ve gününü gün eden
Bilincinde hayatın olsa da hangi yaşta...

Yalan mı söylediler bunca geçmiş bilgeler?

Sabahlara uyanmak
Her gün yeniden doğmak
Büyük dirilişin provası...

Geceleri uyumak
Her gece ölümü tekrar tekrar yaşamak

ASLI’SININ dizine başını koymak için
Otuz iki dişini çektirmeye rızalı
Böyle âşık KEREM’LER kalmış mıdır söyleyin?
Şimdi, âşıklar gibi aşklar da arızalı…

Beyazlık ve temizlik kaldı yalnız kefende

Ömrüm geçiyor hayata küskün
Sen geç ömür,ben umuttan geçemem,
Zehrolsa da hayat bana gün gün
Gençliğim var severim yaşamağı
Birdenbire ben ölümü seçemem.

Evlilik eskidikçe şarap gibi yıllanır
Sevgisi gönüllerde,tadı damakta kalır.

Dileriz sizinki de nice yıllarca sürsün
Birlikteliğiniz hep örnek olsun,övülsün...

Ziyaretine gitmiştim
Bilmediğim insanlar vardı evinde
Sordum bizimki nerde?
'Gitti...'dediler
'Adres bırakmadı mı? 'dedim
'Gitti kendi başına,

Dün sancıdı kâlbim yine
Ayak-üstü uğrayıverdim doktora
Bir iyi muayene ediverdi dost işi
Sağ olsun.
Kâlbim zayıfmış tümden
Doktor da biliverdi güzele dayanamadığımı.

Zamanın başına inen yumruklar
Sanırsın saatin tik-tak sesleri,
Zaman ringde nakavt olmuşça yatar
Ölüm keser sesleri, nefesleri…

Ayağa kalkmaya boşa çabalar