bir ağaç vardır..
ağaç..
varlığını kutsayan toprağa ait ne varsa vucuda getiren
bir ağaç gibi yaşar ve ölür..
bir de insan
insan vardır..
neden hep haklıyız..
ve ne zaman oğreneceğiz yenilmeyi..
piriyustan bu yana kim kamçıladı erk atımızı..
oysa oturup da hiç mi ağlamaz insan köşede..
köpekler havlarken tan ağarmazmı yürekte..
kînim tutup kaldırıyor tabutumun ucundan
sana..
biriktiriyorum habersizsin..
beklemek uzun falan değil
elbet son yaprağın da düşecek
ve gövdeni biçeceğim
rüzgâr var biraz
karşıdaki akasyayı
tutup çekiyor gökyüzüne saçlarından..
bir dal bağlı bir diğerine
oradan da gövdesine köküne
kökü de toprağa tâ derine..
ya da gülümsemek için bir sebep ararlar yaşama..
uzûn bir ara verdiklerinden habersiz nefes almaya..
..
kazıklara baglanmis gemi gibi
o büyük tayfunda ayrilamazlar bu ruhla o limandan..
çürür ceset olurlar güneş doğana dek..
hey sevgilim
sozlerine dikkat etmelisin
zirâ
zâlimlerin kahramani olmak uzeresin..
lâkin
bulutlar toplaniyor üzerimizde
sarı saçlarıyla geliyordu gun
sana uyandığımda..
bir kerte daha
ömrümden
ömrüne akan..
bu günde
o gun bana şey demiştin..
her neyse
bir şeyler demiştin..
elinle yaralarıma tuz ekmiştin
kıpkırmızı bir kaç kiraz tanesi
biraz da kuru incir yemistin..
sana söyleyeceklerim bitmedi ki
söylemek istediklerim ve..
kısa kesiyorum..
şimdi üzerimde yeşeren çiçekler kaldığım yerden devam edecek
koklarsan yasami..
târumar bir köprüyüm
zamâna geçit..
kıyılarım boğuk ve nemli
hayâta dair ne varsa yapış yapış
kasvet dolu yalanlar..
tersine mutlu yaşamlar..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!