sıskadır
yemez ve içmez kahraman..
bugün sen o olsana..
öylesine de değil hani
rûyâlarindaki gibi değişsene çarçabuk..
hani bir tutam toprak alır yerden koklar
köleler yaratıp
ve un ufak edip ömürlerince
üzerimize serpiyorsun..
sonra da bizi öbür bizlere..
bir tohum
suya değen mürekkep gibi
bir daha acıkmayacağım
bir daha savaşmayacağım
bir daha ihtirasa da kapılmayacağım
ve bir daha asla kazanmaya çabalamayacağım
umutsuzca umutluyum..
her şey daha da kotüye gidiyor amnes
dalgalar her gün daha da içlerine giriyor ovaların
depremler daha da çok sarsıyor kentlerimizi
bebekler ve kadınlar da daha tedirgin
aşk tepelere kaçmış gençlerimiz bezgin
su getiren yollar kurak
sözlerin
yığın yığın birikti içimde
kapıların ardı bile öbek öbek
artık giremiyor hiç bir şey içeriye
dağlar ufalanıp kum olmuş ya cöllerde
sen de..
oysa
bu dar geçitte
ardımızdan gelenlere
elbet yol vereceğiz..
kırmızı olmuş kalpağin
ya da ne bileyim
kızıl gök
yerlere değiyor
kaldığı yerden..
sere serpe uzanmis basaklara
kum tanelerine ve taşlara
umutlara ve acılara
bir tat alıyorsun
son nefese kalmış
neden
en güzel rûyalar
eriyen karlar ve
ıtırli toprağin kokusu
boyumuz yetmez
ağaca da cıkamazdik
küçücüktük..
ezilmemişinden dut arardık ötede beride
yerlerde
üstumüz hep yesil
gelsene..
o yaprak yere değmeden kalbimde..
çelmeden aklımı yokluğun..
göz yaşlarım söndürmeden içimdeki ateşi
gün ışıkları delmeden gözlerimi
gelsene..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!