Alnına Akan Şiiri - Kağan İşçen

siluetin kayar yılların uzağından
bak en çocuklaşmalı şarkımız ceplerimde
hangi boşluğu bıraktıysan ömür tutanaklarıma
yanılmış temmuzların artığıyım böyle cayır cayır
istemem sensiz hiçbir mevsimin şefkatini
siluetin yıldız uzaklığı zamanlı ama bu şarkı bu ah...

unutma
yüreğimin uzay boşluğunda ezgidir gülüşün

beni bırakmasan desem
kapmasa saçlarımızdaki akı kötü huylu efkar
beni paylaşmasan desem baharı unutmakla
iddialı bakışlarında uzak kış evi anıları yüklü olmasa
beni ağularla doyurmasan tek şehrimi susuşuna kurduğum
yüz göz olmasam bir daha bir daha mahsur kaldığım sensizlikle

alnına akan beyazlığa ektim en son gelinciğimi

bakarsın ağıtları yılar dün yöremizin
sarsıcı
sabırsız
bir nihayetin mutluluğu sevinç çığlıyla
atılır bulutlarımızın yeryüzüne iyimserliğine
anla ben...
durulan istiyorum bakışlarımda her gün doğumu
dinle
karşı karşıya oturuşumuzun kumruluğunu
sırf göğermesin diye saçların
yok etmek isterim tüm anlamını beyazın

boynuna sarılan ömrüm olsun şahrem şahrem
yarım kalmasın hiçbir ön yargımız ayrılıkla
uzakları kayırma artık...göçmen kuşum
sularım sığ
gel

zorunlu bir açıklama:

mışıl mışıl sayıklardın buruk da olsa ayrıntılı
erkenlerin geç geçlerinse erken olduğunu
güz kokulu vücudunun kokusuna alışmıştım
günceldin...olduğu gibinin yanılsamasıyla
iki göz odalı sokaklaşırdım önemsizdim sulu sepken
kısa donlu şakalaşmaydım ha ha ha ne acı aşk kalıntısıyım bennn
değişik ve ilginç bir adam...