Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
gidişin hazan…
bir çırpınış kıvılcım ellerim
bir çember bu ölüm ateşim
çekilsin gözlerime şimdi!
perdesi sen nakışlı matemim…
naçar yaşam … zebun yürek
zifir gece,
basınca tenime mühür
buğulu gözlerimde kahır zaman
kararan güneşimse utkuna meşale
ve... töre
alnımda sen
...............kara yazmam…
06 haziran 2007
Aydan Küllüce
..............................................................YÜREGİNİZE SAGLIK .ne yazsam düşünüyorum biraz önceden beri.ama bulamıyorumm zaman öyle anlamsızkii ve acılar öyle acıtıcıkii.ve nefretlerim ann ann öyle dile geliyorkii..dilzimde gecenin yalnızlıgı kime ne desem kime anlar dinler beni bu saatta.en iyisi içine atıp susmakk...saygı ve selamlarr
Hanımefendi
Fazla söz fazla gelir. Gönülden 10
gidişin hazan…
bir çırpınış kıvılcım ellerim
bir çember bu ölüm ateşim
çekilsin gözlerime şimdi!
perdesi sen nakışlı matemim…
Çok güzel.
Gönül penceremden sevgi çiçekleri yolluyorum.
Kabul buyurunuz lütfen.
Âlimoğlu
'gidişin hazan…
bir çırpınış kıvılcım ellerim
bir çember bu ölüm ateşim
çekilsin gözlerime şimdi!
perdesi sen nakışlı matemim…
naçar yaşam … zebun yürek
zifir gece,
basınca tenime mühür
buğulu gözlerimde kahır zaman
kararan güneşimse utkuna meşale
ve... töre
alnımda sen
...............kara yazmam… AYDAN KÜLLÜCE
Sonbahar bütün sarılığıyla ağartırken benzimi,
çimen yeşili bahar kalmış dönülmez yollarda...
Gün batarken kızıla boğulmuş dağlarda
Hasret türküleri yakar da yakar genzimi...
Güzel şiirleri okuyunca kendimden birşeyler katmakla yorum yapmak istedim.
kırmızı çalarken siyahına
bir tutam sevi kayıp zamana
atardamarlarım bulanırken yasına
sararan hasretimdi sıcağınla…
gidişin hazan…
bir çırpınış kıvılcım ellerim
bir çember bu ölüm ateşim
çekilsin gözlerime şimdi!
perdesi sen nakışlı matemim…
naçar yaşam … zebun yürek
zifir gece,
basınca tenime mühür
buğulu gözlerimde kahır zaman
kararan güneşimse utkuna meşale
ve... töre
alnımda sen
...............kara yazmam…
aydan küllüce...........kırmızı siyah
öyle bir an gelecek ki bir gün sanki kımızı siyah dendiğinde aklıma gelen bir ilk isim olacak ismin arkadaşım.
gene yutarcasına okudum dizelerini yormadan.baştan aldı beni sonuna kadar sürükledi.konu içinde konu görebilinirse eğer.yani gene dans ettirmişsin kelimeleri.şairin şiirlerini bir kaç kez okuma alışkanlığı edindim acaba başka neyi kastediyor diye.
gene diyorum sen hep yaz.ben okurken kendimi bulayım.sevgilerimi yolluyorum sana.yüreğinle ve kaleminle yaşa.
bazaen insan hayatında o anlar olr ve böyel isyan ettirir bizlere mamayinde hayatı sveriz ve sevgi ile yaşarız. Şiire inat sevgi ve dostça bir yaşam sunsun size hayat
Harika bir şiir önce sizi kutluyorum ..Yaşanılacak ne var ise bir şekilde yaşanıyor bakıp görüyoruz konuşup duyuyoruz ama neden olğunlaşamıyoruz bir yanlarımız çizilse neden neden anlayış merhemini sürmesini bilemiyoruz ...Tekrar kutluyorum...Sevgi ve saygılar...atıl kesmen
zifir gece,
basınca tenime mühür
buğulu gözlerimde kahır zaman
kararan güneşimse utkuna meşale
ve... töre
alnımda sen
...............kara yazmam…
NE ÇOK ŞEY ANLATILMIŞ BU DİZELERDE..BİR BETİMLEME ALTINDA KOCA BİR HAYAT.BAŞINDAN SONUNA BASTIRILMIŞ DUYGULAR. KADER. BU DİZELER HARİKA! ŞAİR.ANADOLUNUN BAĞRINDAN BİR YAŞAM VE GÜZEL BİR FİNAL.YÜREĞİNİZE SAĞLIK KALEMİZİ HEP OKUYACAĞIM.SEVGİLERİMLE.
çok güzel bir anlatım, tebrikler......
gidişin hazan…
bir çırpınış kıvılcım ellerim
bir çember bu ölüm ateşim
çekilsin gözlerime şimdi!
perdesi sen nakışlı matemim…
Bu şiir ile ilgili 32 tane yorum bulunmakta