ALMUHTADA’NIN SÖZLERİ.
Küçük Bir Öykü
Yıllarca okuduğum düşünürler,geceleri rüyalarıma girer ve benimle konuşurlardı.Derin etkisinde kaldığım anlarda,ter içinde uyanır,neden diye kendime sorardım.Gençliğimin en deli çağlarında,ülkemin ve insanlarının mutlu olması için yapabileceklerimi yaptığımı da biliyordum. Ama dün gece,yıllar önce okuduğum bir felsefeci geldi ve uykumda şu sözleri fısıldadı bana.
‘’İnsan,deniz suyunun yüzünde dalgalanan köpük gibidir.Onun başlangıcı rahimde,sonu da mezarda değildir.Çünkü,akıp giden yıllar,yaşamın sonsuzluğu içinde bir An’dan başka bir şey değildirler; ve cismani dünya ve onu dolduran her şey,Ölüm’ün dehşeti dediğimiz uyanışla kıyaslandığında sadece bir düştür.
‘’Her yanı dolduran tinsel güç,yüreklerimizden taşan her kahkahanın ve iç çekişin sesini beraberinde taşır ve yankısını saklar.O yankı ki,kaynağı mutluluk olan her öpüşün karşılığıdır.
‘’Sevda ve aşk melekleri,Elem’in döktürdüğü her gözyaşının hesabını tutarlar; ve sonsuzluk aleminde dolanan ruhların kulaklarına sevgilerimizden işlenmiş olan mutluluğun türkülerini iletirler.
‘’Orada,o gelecekteki dünyada,duygularımızın tüm titreşimlerini görecek ve yüreklerimizin tüm vuruşlarını duyacağız.İçimizde,umutsuzluk tarafından depreştirildiği için hor gördüğümüz sonsuzluğun anlamına ereceğiz.
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta