Almatı Bahçelerine Hazan Düştü - I

I.

Tiyenşan dağlarından güz yelleri esiyordu
Şehir günden güne serinliyordu
Yapraklar dallarında gün sayıyordu
Çenesi düşük iki Yusufçuk
Hiç durmaksızın karşılıklı ötüşüyordu.

Tekmil coğrafyada
Yeşilden bakır kızılına
Kahve renginden sarıya
Almatı bahçelerine hazan düşüyordu.

İpekyolu'nun Tacik dilencileri
Üst baş perişan
Yalınayak, başı kabak
Gelip geçenlerin ardına düşüyorlardı.

Sokağın maskotu dilenci Batır
Ağlayarak dilenmeyi bırakmış
Kandillenen sümüğünü çekmeden
Kimseye tek laf etmeden
Annesinin eteği altında çaktırmadan üşüyordu.

Bir oğlanla bir kız
Tenha sokağın tam ortasında
Resim sergilerinin yanıbaşında
'Hoop, aile var! ' dedirten türden
İnadına öpüşüyorlardı.

Temizlik işçileri
Yaprak toplamaktan yorgun
Sonbaharın gelmişine geçmişine kalayı basıyor
Bir sigara içimlik dinlenmede
Yaprak kümelerini yeniden yollara savuran
Rüzgârın yedi ceddine verip veriştiriyorlardı.

Olesya, sınıfın penceresinden bulutlu göğe takılmış
Yeşil yaz bahçelerini
Ve Sergey'i düşünüyordu.

Anaç kadınlar
Kış hazırlığı babında
Evlerine güz sebzeleri taşıyorlardı.

Gündüzden geceye
Çiçekten böceğe
Almatı bahçelerine hazan düşüyordu.

('Almatı Ey Almatı' adlı dosyadan)