Alma Günahımı Şiiri - Celal Bahar

Günahıma girme...
Ete batıyor diye;
Tırnağını söküp atamıyor insan.
Acı veriyor diye,
Aşkından vazgeçer mi?
Boş yere vebalimi alma...
Birkaç günlük ayrılıkta bile,
Nefes alamıyor insan.
Mecbur olmasa gitmeyi seçer mi?
Ama sen nereden bileceksin.
Elbette ardımdan kaçtı diyeceksin.
Oysa senin başkasına her gülüşün,
Kurşun olup sinemi deliyordu.
Oysa senin öfke dolu her sözün,
Bana nasıl ağır geliyordu.
Başka çarem olsa,
Denemez miydim?
Başka bir yol bulunsa,
O yolda yürümez miydim?
Senin için dile kolay tabi ki,
Bırakıp kaçtı demek.
Sanki gücüm olsa,
Mücadele etmez miydim?
İstediğini bilseydim,
Son nefesimi sana vermez miydim?
Lakin artık yoruldum sevgili,
Sevipte sevilmemekten,
Sürekli karşılık beklemekten,
Ümit etmekten,
Merhamet dilenmekten,
Ama her şeye rağmen,
Kapı dışı edilmekten yoruldum.
Mutluluğu ararken mutsuz olmaktan,
Geceler boyu uykusuz kalmaktan,
Her an seni anmaktan,
Aşkın ateşinde,
Bir başına yanmaktan yoruldum.
Anla işte;
Ben sürekli seni aramaktan,
Ve hiç bir yerde bulamamaktan yoruldum.
Alma günahımı ne olur.
Ben seni sevmekten değil,
Olmadığın yere gelmekten yoruldum.