Allahsız Şiiri - Yılmaz Nazlı

Ayaklar altında, bir paspas gibi,
Ezildin çizildin, battın Allahsız.
İpini koparmış, bir hayvan gibi,
Olur, olmaz yerde, bittin Allahsız.

Kimlere inandın, kimlere kandın,
Her yüze güleni, dost olur sandın,
Hem kendini yaktın, hem beni yaktın,
Hayatı bir kumar, yaptın Allahsız.

Yol yordam bilmedin, haddini aştın,
Azgın sular gibi, çağladın taştın,
Benim için çile, gözümde yaştın,
Hal hatır koymadın, yıktın allahsız.

Dağıttın kendini, oldun başıboş,
Yıkılmış bedenin kör kütük sarhoş,
Ardından gülenler, sevinçten bir hoş,
Kazdığın kuyuya, düştün Allahsız.

Dost bildiğin insan, düşmandan beter,
Dost ile düşmanı, ayırt et yeter,
Koyunu kuzuyu, çobanı güder,
Güdemedim seni, bittim Allahsız.

Yılmaz’ım varlığın, başımda bela,
Ne doktorlar çare, nede bir hoca,
Ömrümü yedin de, gelmedin yola,
Dünyamı başıma, yıktın Allahsız.

Dünyamı başıma, yıktın Allahsız.

YILMAZ NAZLI 06.05.2014