İş açacak başına, doludizgin gidişler!
Biran önce dön geri, hayra çıkmaz bu cadde!
Hiç olur mu lehine, mü’min kulun bet işler?
Uçuruma düşmeden, gel sınır koy şu hadde!
O tarike kim girse, nadim olmuş nihayet!
Ne yazık ki; nedamet kurtarmamış nadimi.
Düşünmeden gidenler, etmiş sonda şikayet;
Al aklını başına, inkar etme kadim’i!
Dinle beni bir nebze, uyma nadan yoldaşa!
Zira “kişi dostunun dine üzre” der resul!
Öylelerle dolaşan, vurur başı, bil taşa!
Adem babadan beri, değişmemiş bu usul!
Aklın yolu bir derler, hak değil mi şu kelam?
Elbette ki, hak dersen, bu ne tezat arkadaş?
Doğru yolda olana, vermez iken sen selam;
Kanka oldum diyorsun, dinsiz ile be kardaş!
Dostlarından ayrılmak, geliyorsa sana zor?
Sen onlara uyma da, onlar sana uysunlar!
Ver kulağı Mevla’na, bak bakalım ne diyor?
Sonra anlat onlara, emr-i Hakkı duysunlar!
Ayan beyan sözlerim, tevil tefsir istemez!
Uzun sözün kısası; düzen lazım yaşama!
göz kırparsan hasmına, Rabbin sana dost demez!
Allah seni sevmezse, hiç boşuna yaşama!
Abdullah Toroslu
11.04.2012-İzmir
Kayıt Tarihi : 11.4.2012 13:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!