Kusan bir hasta idin,
Aç, susuz bırakıldın,
Hastanenin içinde,
Ardına da bakmadın...
Suyu içiremedik,
Bu mu gerekiyordu?
Rab’bine aç vücudun,
Suyu reddediyordu…
Hiç yaklaştırmadılar,
Vedalaşamadık da,
Belki evde olsaydın,
Her şey Rab katında…
Çünkü bir çaresizlik,
Yine de doktorlar var,
Yalnız da sayılmazdın,
Rab’bine inancın kâr…
(1998)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 29.4.2012 18:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!