Muhabbetten hâsıl oldu Muhammed (s.a.v)
Hakîkat mevhumu bakar körde yok
Mutluluğun can düşmanı muhannet
Namertte var olan, yiğid, merde yok
Şüphe ile imân can düşmandırlar
Düşenler faydasız çok pişmandırlar
Harami zâdeler hep şişmandırlar
Boş kalmış; ödlekler, siperlerde yok
Görmesem ibâdet edeyim niye?
Dediğinde soruyorlar Âli’ye (k.v)
Söyle şimdi Âllâh nerede diye
Buyurur ki: deyin Âllâh nerde yok?
Gönül gülzârına âşk ile inde
Hâleti rûhiyen, nolur gör, sende
Allâh’a düşmana taktığın künde
Cilâlı pehlivan, kimselerde, yok
Gidenlerin yeri dolar boş kalmaz
Seyir edilmezse, imtihan olmaz
Kimisi dalarda inciyi bulmaz
Muâdili köyde şehirlerde yok
Kelâmı kâdim’i okudunda
Esrarı, hikmeti dokudunda
Bismilâhi diye şakıdığında
Muhabbeti nasîbsiz her ferde yok
İttibâ etmişiz erkân usûle
Bühtan etmek şeref verir asile
Nesli cedid zannedilen fosile
Nasîhat edecek akıl, serde yok
İSLÂMİ der, hamdle emrine şükür
Âllâh’a isyânkâr ikayak, çakır
Kabristanda iki metrelik çukur
Münkirleri koyulacak yerde yok
Kayıt Tarihi : 16.2.2021 22:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!