Allah İçin Sev Kardeş!

Kim vermişse sevgiyi, sarf et onun yolunda!
Yanlış yere harcarsan, vebali var vebali!
Muhabbetlik hal varsa, şayet Hakkın kulunda;
Ona karşı ilgini, tut daima sen âli!

Yolgeçen hanı değil, bilmen gerek o mekân!
Her kapıya gelene, açma kardeş sineni!
Nefs namına sevenle, çok olursa alakan;
Koymaz Rahman cennete, uzun müddet bil seni!

Ehl-i küfre yaraşır, dünya için muhabbet
Ehl-i iman olanlar, lillah için severler.
Gayr-i meşru sevene, derken Allah muhannet;
Bazıları ne hakla, her mahlûku sev derler?

Madem o bir nimettir, yap hamdi’ni Rahmana!
Küfran-ı nimet etsen, var elbette cezası!
Böyle nice ihsanda, bulunurken Rab sana;
Neden değil gündemde, o Muhsin’in rızası?

İhlâs yoksa amelde, at çöplüğe dost onu!
Konmaz çünkü mizana, riya kokan çabalar.
Gayetle de mühimken, Hak yanında şu konu;
Buna rağmen nice kul, beyhudeye çabalar.

İstiyorsan hoş sonuç, dostluklara et dikkat!
Zira kişi dostuyla, haşrolacak mahşerde.
Ve mademki böyledir, mahiyet-i hakikat;
Her önüne gelenle, dostluk kurma sen yerde!

Abdullah Toroslu
25.03.2014-İzmir