Allah Hak ettiğini Versin

Ben sevmiştim seni,
Sen ki arkana bile bakmadan gittin,
Adını umut, hasret koymuştum oysa;
Şimdi ise; Sadece tükenişimsin.

Ben sevmiştim seni,
Kır çiçeklerine benzetirdim gülüşünü,
Yüzüme baktığında bahar dolardı içime,
Hele o gözlerin yok mu? Okyanus bakışın,
Adını tutku koymuştum, özlem,
Şimdi ise; sadece yalansın yalan.

Ben sevmiştim seni,
Sen ki bir hoşça kal bile demeden gittin,
Bumuydu senin sadakat dediğin?
Hani birlikte ölecektik?
Hani ölümde bile sevişecekti ellerimiz?
Hani ikimiz aynı mezarda yatacaktık?
Hani ayrılık yoktu bizim kitabımızda?
Hani Ahiret te de beraber olacaktık?
Nerede verdiğin sözler konuşsana?
Çıkıp karşıma iki kelime söylesene?
Yalandı sözlerim yalandı desene!
Oysa ben sana kitabım demiştim,
Şimdi ise; sadece şiirlerimsin.

Ben sevmiştim seni,
Bir damlaydın bakışlarımdan süzülen,
Nabzımda atan candın an ve an,
Hülyalarımdın yalnız gecelerimde,
Gök kuşağı rüyalarımdın düşlerimde,
Sıcak bir simidin susamıydın esirgediğim,
Demli çayın şekeriydin tat veren,
İnadımdın hayata karşı koyduğum,
Sabrımdın, kem sözlere sustuğum,
Sen benim çıplak bedenimi saran sevdam,
Gülümseyerek uyandığım günüm,
Avaz, avaz şarkılar söylediğim mutluluğum,
Yokluğuna dayanamayacak korkumdun!
Hani bazen dalardım gözlerine de;
Beni çok mu seviyorsun diye sorardın?
Peşinden de sarılır sıcak, sıcak bende derdin;
Peki söylesene şimdi nerdesin?
Oysa ben sana aşkım, hayatım demiştim,
Şimdi ise; Sadece Allah hak ettiğini versin.

Adnan Yılmaz